SuppleMention.nl
Click here to edit subtitle
Het Spier- en Gewrichtstelsel
Veel pijnklachten bevinden zich binnen de spieren en gewrichten. Bij acuut letsel, zoals een verzwikte enkel of een gebroken been is de oorzaak duidelijk. Er is impact van buitenaf geweest, die de desbetreffende structuur niet aan kon, met als gevolg een breuk of een verrekking. Ook een acuut sportletsel als bijvoorbeeld een gescheurde hamstring lijkt eenvoudig verklaard met een overbelastingsmodel. Er was te weinig spierkracht, of er was te weinig spierlengte. Maar is dit wel zo eenvoudig te verklaren? Wij denken van niet. Was die verminderde kracht niet het gevolg van een verstoorde functionele neurologie? Was je verminderde belastbaarheid niet het gevolg van de stress door dat examen van morgen?
Een spier wordt niet zo maar korter of langer. Dit proces is het gevolg van de manier van gebruik. Traint een sporter veel in verkorting, dan verkort de spier. Traint de sporter veel in verlenging, dan verlengt de spier. Door training is de spier aangepast aan wat ervan gevraagd gaat worden. Vaak wordt vergeten dat het zenuwstelsel, het hormonale stelsel, het immuunsysteem ook een enorme invloed hebben op de staat van de spieren. Waarom heeft iemand die griep heeft spierpijn? Niet omdat hij/zij zo hard heeft getraind. Nee, dit komt omdat het immuunsysteem overuren maakt, het zenuwstelsel in opperste paraatheid is gebracht omdat het lichaam wordt aangevallen door pathogenen, het hormoonstelsel is uit balans, het lichaam veel afvalstoffen moet verwerken etc. . Als je dus eens een keer een spierscheuring hebt, zal dat waarschijnlijk met getraindheid, belasting en belastbaarheid te maken hebben, maar als je regelmatig spieren scheurt is dat niet waarschijnlijk. Neem nou bijvoorbeeld een hamstring die regelmatig scheurt. De sportfysiotherapeut heeft het goed gerevalideerd en je niet te vroeg laten beginnen met sporten. De manueel therapeut heeft ervoor gezorgd dan je rug en bekken goed functioneren. Waarom dan toch opnieuw die scheuring? Dit ligt volgens ons aan de interne biochemie die niet goed functioneert. Een hamstring scheurt in 90% van de gevallen niet bij de afzet, maar bij de uitzwaai van het been. De spier moet verlengen. Echter niet alleen aan de spier wordt meer lengte gevraagd, ook aan het zenuwstelsel. (in dit geval de Nervus Ischiadicus) Daar zit volgens ons het probleem. Als de interne biochemie van de neurotransmitters (in dit geval met name GABA) niet goed functioneert, komt het zenuwstelsel onder een hogere spanning te staan. (Belangrijke factor hierin speelt de NMDA receptor. Hoe dat werkt leggen we u graag uit tijdens een consult) Kan het zenuwstelsel de gevraagde lengte niet aan, dan zal de spier (Hamstrings in dit geval) de zenuw (Nervus Ischiadicus in dit geval) willen beschermen. Dat doet het door samen te spannen!! En dat terwijl er verlenging wordt gevraagd!! Gevolg van deze twee tegenstrijdige krachten is een verrekking of een scheur. Je kunt dan revalideren tot je een ons weegt, maar zolang je de interne biochemie niet op orde brengt, zal je problemen met verrekken of scheuren blijven houden. (Dit verlengings- of verkortingsverhaal geldt voor alle spieren en betrokken zenuwen. De Hamstring is hier boven slechts als voorbeeld gebruikt.)
Maar er is meer. De energie die spieren verbruiken wordt gehaald uit ATP. Dit is de brandstof die uit glucose, vet of eiwit wordt gehaald nadat deze 3 stoffen de citroenzuurcyclus hebben doorlopen. Bij onvoldoende brandstof ten gevolge van voedingsfouten zal er eerder lactaatvorming ontstaan (verzuring). Ook dit is een voorbeeld dat interne biochemie ervoor kan zorgen dat spieren verkrampen of pijn gaan doen of sneller overbelast zijn. Dit hoeft niet alleen tijdens sporten zo te zijn. Veel onbegrepen spierpijnen of klachten kunnen het gevolg zijn van te hoge interne verzuring of slecht functionerende neurotransmitter systemen. Door de juiste balans terug te krijgen kunnen veel hinderlijke pijnklachten voorgoed verdwijnen.
Gewrichten geven ook veel pijnklachten. De meest voorkomende gewrichtsklacht betreft artrose, ook wel slijtage genoemd. Maar is het ook slijtage? Functieonderhoud van het orgaan is toch één van de eerste basisregels van revalidatie. Dus gebruik is nodig voor goed functioneren. Hoe kan het dan slijten? Bij langdurige puntige overbelasting gaat het kraakbeen inderdaad kapot. Maar bij de ene persoon begint dan artrose, en bij de andere niet. Wij denken dat je ervoor moet zorgen dat je je kraakbeen van de juiste voedingsstoffen voorziet. Dan zal het de meeste belasting aan kunnen alvorens het kapot gaat. Maar om die stoffen op te kunnen nemen heb je weer goed werkende darmen nodig. Bij problemen daar zullen te weinig voedingsstoffen kunnen worden opgenomen om via het bloed naar de kraakbeen plaatsen van het lichaam te kunnen worden gevoerd. Maar ook goed werkende darmen zijn geen garantie voor goed kraakbeen. Met name het bloed met een Ph-waarde (zuurgraad) tussen de 7.2-7.3 is daar erg belangrijk voor. Je lichaam zal er alles aan doen om die zuur/base balans te handhaven. Bij verzuring van het bloed is het resorberen van basismineralen (die o.a. opgeslagen zijn in botten, kraakbeen en tanden) een van de oplossingen van het lichaam. Met name calcium, magnesium en potassium zijn hierbij van groot belang. Dit zijn ook bouwstenen voor kraakbeen. Dus als je te verzurend eet, dreigt je bloed te zuur te worden. (Ph < 6,9 betekent meestal de dood). Je lichaam probeert dit dan te compenseren door deze stoffen o.a. uit je kaakbeen te halen waardoor je kraakbeen verzwakt en dus eerder kapot gaat (dit is slecht 1 voorbeeld dat gewrichtsklachten kunnen ontstaan door een verkeerde lifestyle.) Als je de oorzaken van artrose aanpakt door tevens de lifestyle aan te passen, is er gedeeltelijk herstel van kraakbeen mogelijk. Dit kan al voor behoorlijke klachten vermindering zorgen.
Uit bovenstaande kunt u zien dat spier- en gewrichtsklachten ook hun oorzaak kunnen hebben binnen het niet goed functioneren van de interne biochemie ten gevolge van niet goed functionerende neurotransmittersystemen, hormoonsystemen, immuunsystemen en zenuwstelsels. Zeker daar waar reguliere (sport)fysiotherapie en manuele therapie de klacht niet op kunnen lossen is het raadzaam inzicht te krijgen over hoe deze systemen bij u functioneren. Daar kan vaak veel winst behaald worden. Bovenstaande uiteenzettingen waren slechts enkele voorbeelden. Er zijn veel meer typen van spier- en gewrichtsklachten die kunnen worden herleid naar falende interne systemen.
Een spier wordt niet zo maar korter of langer. Dit proces is het gevolg van de manier van gebruik. Traint een sporter veel in verkorting, dan verkort de spier. Traint de sporter veel in verlenging, dan verlengt de spier. Door training is de spier aangepast aan wat ervan gevraagd gaat worden. Vaak wordt vergeten dat het zenuwstelsel, het hormonale stelsel, het immuunsysteem ook een enorme invloed hebben op de staat van de spieren. Waarom heeft iemand die griep heeft spierpijn? Niet omdat hij/zij zo hard heeft getraind. Nee, dit komt omdat het immuunsysteem overuren maakt, het zenuwstelsel in opperste paraatheid is gebracht omdat het lichaam wordt aangevallen door pathogenen, het hormoonstelsel is uit balans, het lichaam veel afvalstoffen moet verwerken etc. . Als je dus eens een keer een spierscheuring hebt, zal dat waarschijnlijk met getraindheid, belasting en belastbaarheid te maken hebben, maar als je regelmatig spieren scheurt is dat niet waarschijnlijk. Neem nou bijvoorbeeld een hamstring die regelmatig scheurt. De sportfysiotherapeut heeft het goed gerevalideerd en je niet te vroeg laten beginnen met sporten. De manueel therapeut heeft ervoor gezorgd dan je rug en bekken goed functioneren. Waarom dan toch opnieuw die scheuring? Dit ligt volgens ons aan de interne biochemie die niet goed functioneert. Een hamstring scheurt in 90% van de gevallen niet bij de afzet, maar bij de uitzwaai van het been. De spier moet verlengen. Echter niet alleen aan de spier wordt meer lengte gevraagd, ook aan het zenuwstelsel. (in dit geval de Nervus Ischiadicus) Daar zit volgens ons het probleem. Als de interne biochemie van de neurotransmitters (in dit geval met name GABA) niet goed functioneert, komt het zenuwstelsel onder een hogere spanning te staan. (Belangrijke factor hierin speelt de NMDA receptor. Hoe dat werkt leggen we u graag uit tijdens een consult) Kan het zenuwstelsel de gevraagde lengte niet aan, dan zal de spier (Hamstrings in dit geval) de zenuw (Nervus Ischiadicus in dit geval) willen beschermen. Dat doet het door samen te spannen!! En dat terwijl er verlenging wordt gevraagd!! Gevolg van deze twee tegenstrijdige krachten is een verrekking of een scheur. Je kunt dan revalideren tot je een ons weegt, maar zolang je de interne biochemie niet op orde brengt, zal je problemen met verrekken of scheuren blijven houden. (Dit verlengings- of verkortingsverhaal geldt voor alle spieren en betrokken zenuwen. De Hamstring is hier boven slechts als voorbeeld gebruikt.)
Maar er is meer. De energie die spieren verbruiken wordt gehaald uit ATP. Dit is de brandstof die uit glucose, vet of eiwit wordt gehaald nadat deze 3 stoffen de citroenzuurcyclus hebben doorlopen. Bij onvoldoende brandstof ten gevolge van voedingsfouten zal er eerder lactaatvorming ontstaan (verzuring). Ook dit is een voorbeeld dat interne biochemie ervoor kan zorgen dat spieren verkrampen of pijn gaan doen of sneller overbelast zijn. Dit hoeft niet alleen tijdens sporten zo te zijn. Veel onbegrepen spierpijnen of klachten kunnen het gevolg zijn van te hoge interne verzuring of slecht functionerende neurotransmitter systemen. Door de juiste balans terug te krijgen kunnen veel hinderlijke pijnklachten voorgoed verdwijnen.
Gewrichten geven ook veel pijnklachten. De meest voorkomende gewrichtsklacht betreft artrose, ook wel slijtage genoemd. Maar is het ook slijtage? Functieonderhoud van het orgaan is toch één van de eerste basisregels van revalidatie. Dus gebruik is nodig voor goed functioneren. Hoe kan het dan slijten? Bij langdurige puntige overbelasting gaat het kraakbeen inderdaad kapot. Maar bij de ene persoon begint dan artrose, en bij de andere niet. Wij denken dat je ervoor moet zorgen dat je je kraakbeen van de juiste voedingsstoffen voorziet. Dan zal het de meeste belasting aan kunnen alvorens het kapot gaat. Maar om die stoffen op te kunnen nemen heb je weer goed werkende darmen nodig. Bij problemen daar zullen te weinig voedingsstoffen kunnen worden opgenomen om via het bloed naar de kraakbeen plaatsen van het lichaam te kunnen worden gevoerd. Maar ook goed werkende darmen zijn geen garantie voor goed kraakbeen. Met name het bloed met een Ph-waarde (zuurgraad) tussen de 7.2-7.3 is daar erg belangrijk voor. Je lichaam zal er alles aan doen om die zuur/base balans te handhaven. Bij verzuring van het bloed is het resorberen van basismineralen (die o.a. opgeslagen zijn in botten, kraakbeen en tanden) een van de oplossingen van het lichaam. Met name calcium, magnesium en potassium zijn hierbij van groot belang. Dit zijn ook bouwstenen voor kraakbeen. Dus als je te verzurend eet, dreigt je bloed te zuur te worden. (Ph < 6,9 betekent meestal de dood). Je lichaam probeert dit dan te compenseren door deze stoffen o.a. uit je kaakbeen te halen waardoor je kraakbeen verzwakt en dus eerder kapot gaat (dit is slecht 1 voorbeeld dat gewrichtsklachten kunnen ontstaan door een verkeerde lifestyle.) Als je de oorzaken van artrose aanpakt door tevens de lifestyle aan te passen, is er gedeeltelijk herstel van kraakbeen mogelijk. Dit kan al voor behoorlijke klachten vermindering zorgen.
Uit bovenstaande kunt u zien dat spier- en gewrichtsklachten ook hun oorzaak kunnen hebben binnen het niet goed functioneren van de interne biochemie ten gevolge van niet goed functionerende neurotransmittersystemen, hormoonsystemen, immuunsystemen en zenuwstelsels. Zeker daar waar reguliere (sport)fysiotherapie en manuele therapie de klacht niet op kunnen lossen is het raadzaam inzicht te krijgen over hoe deze systemen bij u functioneren. Daar kan vaak veel winst behaald worden. Bovenstaande uiteenzettingen waren slechts enkele voorbeelden. Er zijn veel meer typen van spier- en gewrichtsklachten die kunnen worden herleid naar falende interne systemen.
